ΔΗΜΟΣ ΜΑΝΗΣ ;
Παιδί το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις
Όπως το βρεις κι’ όπως το δεις να μη το παρατήσεις
Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα
Και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτυνε τη γη του
Κι΄ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις
Και να του φέρνεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας
Κ. Παλαμάς
Την γη που κληρονόμησες απ΄ τους προγόνους σου
Να την κατέχεις αν δείξεις πως τ’αξίζεις
Γκαίτε
Και εμείς, οι απόγονοι αυτών των ηρώων, του Αλμυρού, του Διρού, του Πολυάραβου, επιγνώμονες των θυσιών τους, των άθλων και των επιτευγμάτων τους, και έμπλεοι συναισθημάτων δίκαιης έπαρσης, με σεβασμό να συνειδητοποιούμε την κληρονομιά που μας άφησαν, και να πορευόμαστε όπως Εκείνοι, από το Πάνθεον των εκλεκτών όπου ευρίσκονται, να μας βλέπουν θα ήθελαν, ως άξιους τους, και καλύτερους.
Από τον πανηγυρικό στον Αλμυρό (22.06.08) και στον Πολυάραβο (15.08.08)

Αρκεί η επίκληση του ονόματος τών προγόνων μας σε κάθε περίπτωση αιτήματος μας, χωρίς αντίστοιχες (δεν χρειάζεται να είναι πολεμικές-αχρείαστες, αλλά αν..) σημερινές περγαμηνές; Είμαστε ευχαριστημένοι από τον βίο και πολιτεία μας των τελευταίων δεκαετιών; Αντέχομε την ιστορία μας (όχι εν λόγοις και κομπασμοίς μόνον); Η υλιστική «βελτίωση» της ζωής μας είναι βελτίωση; Και είναι συμβατή με τη γή μας και αποδεκτή από τη γη μας;
Ζητάμε ενιαία Μάνη. Τι εννοούμε; Ενιαία την Ιδέα της Μάνης με κοινές προσπάθειες διατήρησης της ιστορικής μνήμης, κοινές προσπάθειες στην ιστορική πορεία, κοινές προσπάθειες προόδου που σέβονται τον τόπο και την ιστορία του, που να είναι αντικατόπτρισμα της μανιάτικης μας ψυχής, της καθαρής και ανόθευτης καταγωγής μας, της σύμφυτης με την ύπαρξη μας γονιδιακής συνέχειας;
Και αυτό το εκδηλώνομε π.χ. με την αδυναμία μας (ή κάτι άλλο;) να οργανώσομε μία κοινή εορτή απότισης φόρου τιμής γιά τις νίκες κατά του Ιμπραήμ; Οι τρεις δοξασμένες μάχες, στον Αλμυρό, στον Διρό, στον Πολυάραβο, είναι εκείνες που κυρίως έδωσαν το στίγμα της γεωγραφικά και γενεαλογικά ενιαίας περιοχής. Και σήμερα γίνονται η αιτία (ή μήπως η αφορμή;) διχαστικών εκφάνσεων με περιφρονητικές απολήξεις.
Το εκδηλώνομε μήπως με τις απαιτητικές μέσω πολεμικών ιαχών «μαζώξεις» κατά των, υπό προϋποθέσεις χρήσιμων, ανεμογεννητριών, που όμως σε ανεξέλεγκτα χέρια πράγματι προκαλούν άσχημες συνέπειες, π.χ. κακότεχνους δρόμους, και εμείς ξεκοιλιάζομε τη γη με δρόμους προς τα οικοπεδοφέρνοντα αγροτεμάχια μας πετώντας στην πλαγιά τα μπάζα; (Τον Αύγουστο στο μνημείο του Φτέρη στην πενιχρή συγκέντρωση γιά τις ανεμογεννήτριες ακούστηκαν φωνές ιερής αγανάκτησης για την επαπειλούμενη ζημιά του ιερού τοπίου. Και σε ελάχιστη απόσταση, στον μεν δρόμο προς Αρεόπολη στο πρανές προς τη θάλασσα τα σκουπίδια miserabile visu, στο δε πρανές του Αγ.Ηλία δεξιά προς Σταυρό, η γη ξεκοιλισμένη από την κατασκευή του δρόμου στο βουνό, οι ανεμογεννήτριες δεν θα άφηναν τίποτα χειρότερο).
Υμνούμε την άγια γη της Μάνης και την παραγεμίζομε με κτίσματα, όχι σπάνια, αταίριαστα προς την αγνή πρωτογενή αρχιτεκτονική της περιοχής, συχνά θλιβερές απομιμήσεις επιδειξιομανίας και νεοπλουτισμού.
Σωροί από σκουπίδια «στολίζουν» τις εισόδους και τα πρανή των δρόμων πολλών οικισμών (παράγομε πολιτισμό;). Κάποιος τουρίστας που το καλοκαίρι περιδιάβηκε τη Μάνη με ρώτησε που είναι το χωριό μου, και όταν κατάλαβε είπε «Αα… αυτό με τα πολλά σκουπίδια στο δρόμο..».
Οι θάλασσες και οι ακτές δεν είναι υπόδειγμα καθαριότητος, και δεν φταίνε μόνο τα διερχόμενα στα ανοικτά πλοία. Ούτε συνιστά δικαιολογία πως έτσι είναι και αλλού, γιατί εμείς κραυγάζομε πως είμαστε οι καλύτεροι. Όταν πρόκειται για ευρώ, φοβάμαι πως ξεχνάμε την άγια γη.
Μήμως όμως ζητάμε απλά διοικητική ένωση της Μάνης; Αντιλαμβανόμαστε όλοι-είμαι βέβαιος-πως δεν είναι λειτουργική για τους κατοίκους, εν γένει, λύση, όποια κι’ αν είναι η πρωτεύουσα (Γύθειο-Αρεόπολη-Καρδαμύλη). Οι δυσκολίες πρόσβασης στη Δημόσια Διοίκηση θα είναι μεγαλύτερες και πιο χρονοβόρες από την περίπτωση πλειόνων του ενός Δήμων. Και δεν θα ήθελα να ακουστεί επιχείρημα περί κομπιούτερ κλπ. Ασχολούμαι με αυτούς συστηματικά από το 1985 και σε πρώιμο στάδιο από το τέλος της 10ετίας του ’60. Διευκολύνουν «en masse» αν συνιστούν τόσο κοινό εργαλείο όσο και το τηλέφωνο, πράγμα που πόρρω απέχει από την πραγματικότητα. Εξ΄ άλλου υπάρχουν όχι λίγες περιπτώσεις που απαιτούν προσωπική παρουσία. Δεν είναι όμως μόνον αυτό, κυρίως είναι η νοοτροπία της Δημόσιας Διοίκησης (αλλά και των πολιτών, ο Πλάτων στην Πολιτεία (στίχος 426) γράφει «οι πολιτικοί είναι αυτοί που είναι γιατί οι πολίτες είναι αυτοί που είναι. Φτιάξτε καλούς πολίτες για να έχετε καλούς πολιτικούς»).
Ας μην κάμνομε πως δεν προβλέπομε τον εμφύλιο που θα ξεσπάσει, τις υπόγειες, εκρηκτικές ίσως, διαδρομές που θα δρομολογηθούν, εν ονόματι της ιστορίας (ερμήνευε συμφερόντων) για την πρωτεύουσα. Μία ενιαία διοικητικά Μάνη θα εμφανίσει τα πολλά και πολλαπλά μικρότερα και μεγαλύτερα προσωπικά και ομαδικά συμφέροντα, τα οποία θα αμαυρώσουν την Ιδεώδες της Μάνης, θα φθείρουν συνειδήσεις, θα ενθαρρύνουν τη διαπλοκή.
Η Μάνη είναι ΙΔΕΑ, με σεβασμό να απευθυνόμαστε στην οντότητα της, με πράξεις αντάξιες των διακηρύξεων μας, όχι σαν αγελάδα που θα αρμέξομε. Η πατρίδα μας έχει αναμφισβήτητα αδικηθεί. Πέραν όμως από την επίκληση της ιστορίας μας, είμαστε σίγουροι ότι οι πράξεις μας πείθουν τους αδικούντας πως σφάλλουν, τους προβληματίζουν με τύψεις;
Το καλοκαίρι σε μία συζήτηση επί του θέματος με τους εξαίρετους Μανιάτες εκδότες κ.κ. Δημακόγιαννη και Ρουμανέα (στα δύο αντιδιαμετρικά και αλληλοσυμπληρούμενα μετερίζια της Μάνης) πρότεινα τη δημιουργία δύο Δήμων, Δήμο Ανατολικής Μάνης με πρωτεύουσα την Αρεόπολη και Δήμο Δυτικής Μάνης με πρωτεύουσα την Καρδαμύλη, ευελπιστώντας πως μπορεί το σχήμα αυτό να είναι λειτουργικό. Οι Μανιάτες έχουν προασπίσει την Μάνη στον άξονα του Αλμυρού και στον άξονα του Πασσαβά, περισσότερες από μία φορές. Θα συμφωνήσομε και θα αγωνισθούμε για την επίτευξη; Ή, το σαράκι του αρνητικού λόγου ένεκα ιδιοτελειών ενδεδυμένων τον μανδύα της ιστορίας και την ιερή αγανάκτηση για τον τόπο, θα λειτουργήσει διασπαστικά;
Ευτυχείτε.
Νοέμβριος 2008
Αχιλ. Σ. Ξανθουλέας