ΕΝΙΑΙΑ ΜΑΝΗ, ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΜΑΤΙΑ
{Λιγότερο παρορμητική, περισσότερο προβληματισμένη}

Η έννοια της Μάνης, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, δεν έχει λάβει μορφή διοικητικής οντότητας, ούτε ως σύνολο, ούτε με επιμέρους διαιρέσεις. Διατηρεί την ιστορική της λάμψη και παραμένει Ιδέα – Δόξα τω Θεώ. Οι σημερινοί Δήμοι που grosso modo την απαρτίζουν εδαφικά, Αβίας (λείπει ο Αλμυρός), Λεύκτρου, Οιτύλου, Ανατολικής Μάνης και τμήμα Γυθείου, πλην του Ανατολικής Μάνης που είχε την ευφυΐα να δώσει στην ονομασία το στίγμα της Μάνης, οι άλλοι δεν το έπραξαν, σκέφθηκαν στενά τοπικιστικά, πράγμα που δεν πείθει περί συναισθημάτων και πεποιθήσεων ενωτικών. Θα μπορούσαν και αυτοί να χρησιμοποιήσουν ονομασία με κριτήριο τη ιστορικογεωγραφική θέση. Θα είχαν τότε όλοι εντεταγμένη στην ονομασία τους τη λέξη «Μάνη», με μία δε ματιά θα φαινόταν πως η Μάνα Μάνη έχει τόσα τέκνα. Προς τι τώρα οι κραυγές ιερής αγανάκτησης από σημαντικό τμήμα τών παρεπιδημούντων ή κάποιαν σχέσην με την Μάνη εχόντων, επιτηδευματιών κυρίως πάσης μορφής (κάθε κανόνας που σέβεται τον εαυτό του έχει εξαιρέσεις); Οι ιδεολογικοί λόγοι έχουν σχέση με την Ιστορία. Και αυτή της Μάνης είναι εν γένει ένδοξη. Με διοικητική ένωση τη Μάνης ονειρευόμαστε πως θα επαυξήσουμε ή έστω θα διαφυλάξουμε τη δόξα της; Πιστεύει κανείς πως αυτό είναι το κίνητρο των πολλών-πολλών που κραυγάζουν, συχνάκις υστερικά; Η μεγαλοσύνη δεν παραληρεί. Οι πρακτικοί λόγοι με την σημερινή και έτι περαιτέρω τεχνολογική ανάπτυξη, εξυπηρετούνται καλύτερα ή έστω όχι χειρότερα, όπως και να έχει η διοικητική διαίρεση. Η τεχνολογία επιτρέπει να είναι, επί ίσοις όροις, πρωτεύουσα π.χ. η Κομοτηνή. Για το "χρυσίον" γίνεται ο καυγάς, που θα εισρεύσει από τον τουρισμό, τα κονδύλια κλπ που θα καρπωθούν κάποιοι, όχι οι πολλοί, αλλά οι λίγοι. Θυμηθείτε την ένδοξη Σπάρτη. Μετά τον Πελοποννησιακό πόλεμο, ηγεμονίδα πλέον της Ελλάδος, σώρευσε τόσον χρυσίον, το οποίον όλη η Ελλάδα δεν είχε ποτέ δει μαζεμένο: Άρχισε να καταρρέει, να αποσυντίθεται και να αφανίζεται, χωρίς ποτέ να επιστρέψει, ήταν ο χαμός της, ήταν μία κηλίδα στην ένδοξη ιστορία της. Το χρυσίον θα σπείρει διχόνοια, θα επιφέρει διαίρεση στην διοικητικά ενωμένη Μάνη, αν οι προϋποθέσεις δεν πείθουν. Τι θέλουμε δηλαδή, να έλθει κάποια στιγμή ο ιστορικός του μέλλοντος και να γράψει "...και τότε ήλθαν οι ανάξιοι απόγονοι αξίων προγόνων και αμαύρωσαν τη ιστορία της"; Ίσως μία διοικητική ένωση με πρωτεύουσα τη "ιστορική της πρωτεύουσα", την Αρεόπολη, να έπειθε, και τότε πάντως με κάποιες αυστηρές προδιαγραφές και προϋποθέσεις. Δεν είναι καλή οργανωτική προσέγγιση το «ας γίνει ενιαίος Δήμος και μετά βλέπομε για την πρωτεύουσα». Τότε θα γίνει η σφαγή. Όλες οι μάχες που οι Μανιάτες, στην καθόλην ιστορία τους έδωσαν για να προστατεύσουν τα πάτρια εδάφη, τις έδωσαν εντός των νοητών, κατ' αυτούς βέβαια, τειχών, την γραμμή Πασσαβάς – Πολυάραβος - κορυφογραμμή Ταϋγέτου, κάθοδος στη γραμμή Αλμυρού. Αυτός ο γεωγραφικός χώρος συνιστά την ιστορική Μάνη, που ιστορικά - επαναλαμβάνω ιστορικά - οριοθετείται από τα ιστορικά της γεγονότα, τα οποία και την ανέδειξαν. Ακόμη και οι Μπέηδες (αυτή η μελανή εν γένει κηλίδα της Μάνης, το μπεηλίκι), όλοι κατάγονταν από περιοχές μέσα στα πιό πάνω όρια, ακόμη και ο προτελευταίος Θοδωρόμπεης Γρηγοράκης καταγόταν από Σκουτάρι-Αγερανό. Πολλές καυχησιολογίες ακούγονται για τους προγόνους - όχι μόνο μανιάτικο, αλλά εθνικό σπορ - , εμείς οι απόγονοι τι πράττομε για καυχησιολογούμε ως άξιοι απόγονοι, δεν χρειάζονται πολεμικές μάχες, μάχες προόδου χρειάζονται τώρα, και ΗΘΟΣ. Κάποτε η λάσπη είπε στο διαβάτη πως έχει μητέρα τη βροχή και πατέρα τον ήλιο. Το άλας του Ελληνικού πατριωτισμού μπορούν να το διεκδικήσουν και άλλα τμήματα τής Ελλάδος, π.χ. Σούλι, Μεσολόγγι, ορισμένα νησιά κλπ. Η συμβολή της Μάνης είναι μεγάλη, ιδίως στην Επανάσταση, όμως κατά τη ρήση του Σολωμού, ας δούμε και τις κίτρινες σελίδας τής ιστορίας της. Βέβαια υπερκαλύπτονται με τις εν πολλοίς αξιοϊστόρητες και αξιοθαύμαστες πράξεις της - κατά Περικλήν - όμως να μην οργιάζει και θεοποιεί τα πάντα το κραυγάζον λεκτικό μας. Τα δημοψηφίσματα δεν είναι συνήθως καλός σύμβουλος κρισίμων αποφάσεων, ιδίως επί θεμάτων που απαιτούν συγκεκριμένη γνωστική υποδομή. Η πλειοψηφία δεν είναι πάντα ο ορθός δρόμος, το φωτεινό μονοπάτι.{¨Έγινε πρόσφατα κάποιο είδος δημοψηφίσματος για τον διαχρονικά καλύτερο Έλληνα. Πολλά τα ευτράπελα και ανιστόρητα, π.χ. ο Μέγας Κωνσταντίνος ήταν από τους μεγάλους Έλληνες}. Τα όποια έργα δεν είναι ανάγκη να αντιμετωπίζονται τοπικιστικά, σε χώρα ευνομούμενη (χωρίς δηλ. τοπικιστικές νοοτροπίες) μία σύμμετρη εθνικού master plan ανάπτυξη, η ύπαρξη Μάνης διοικητικά ενιαίας ή μη είναι εντελώς άνευ σημασίας. Καθ΄υπερβολήν, ας κατασκευάσομε δρόμους που να σταματούν στα όρια του Δήμου, αν ο δίπλα Δήμος δεν ενδιαφερθεί, και να είμαστε σαν την Αλβανία του Χότζα. Οι τουρίστες δεν θα έλθουν να δουν την διοικητικά ενωμένη Μάνη, αλλά θα διαβάσουν την ιστορία της και θα επισκεφθούν τα ιστορικά της εδάφη. Τα ιστορικά ονόματα τίποτα και κανείς δεν μπορεί να διαγράψει, ακόμη και ολόκληροι λαοί, ολόκληροι πολιτισμοί έχουν χαθεί, όχι όμως και το όνομα τους. Αρκεί λοιπόν οι γηγενείς να τα σεβασθούμε, να τα αναδείξουμε και ό,τι προσθέσομε να είναι συμβατό με αυτά που επικαλούμενοι επαιρόμαστε. Όχι άλλη αλλοίωση τού ιδιαίτερου χαρακτήρα της περιοχής, όχι άλλος βιασμός, βάρβαρος και ασχήμων, όχι άλλη επέμβαση ανιστόρητη και απαίδευτη με μοναδικό κριτήριο το ιδιωτικό οικονομικό όφελος. Μεγάλος ή μικρός Δήμος, ενιαίος ή μη, μόνο με υγιή νοοτροπία θα θεμελιωθεί υγιώς. Όλη η Ελλάδα, όλες οι πόλεις, κωμοπόλεις, χωριά, αναπτύσσονται πάνω στο στρεβλό μοντέλο της Αθήνας, - "πολιτισμός" γαρ, αστραπιαία διάδοση της πληροφορίας, μιμητισμός, απεμπόληση κάθε ελληνικού, περιφρόνηση της γλώσσας, κατάφορη βαρβαρική συμπεριφορά, επίκληση κακόγουστη και επαρχιακού θεατρινισμού, της ένδοξης ιστορίας μας, των ιερών χωμάτων. Στο εξωτερικό υπάρχουν ακμάζουσες ελληνικές παροικίες διότι υπόκεινται, χωρίς δυνατότητα τσαμπουκοειδούς συμπεριφοράς εξουσίας, σε ένα υγιές ευρύτερο διοικητικό σύστημα. Δεν συμβαίνει αυτό στην Ελλάδα ακριβώς για τους αντίθετους λόγους. Αδυνατεί η ελλαδική εξουσία, πάντα όχι μόνο σήμερα, μακάρι να επέμβει άμεσα η κεντρική Ευρώπη, ή το Δ.Ν.Τ. Μάνη είναι μόνο μία, (όπως Μάνα είναι μόνο μία), έχουν παλαιότερα δημοσιευθεί δύο άρθρα μου με αυτό τον τίτλο σε όλες τις Μανιάτικες εφημερίδες. Έχω πολλές αμφιβολίες αν μία διοικητική ένωση θα διασφαλίσει το ενιαίο. Η ιστορία της με ενδιαφέρει και όχι ο καιροσκοπικός πλουτισμός κάποιων, για τον οποίο θα αδιαφορούσα αν δεν φοβόμουν αρνητική επίπτωση.
Εν κατακλείδι θα συμφωνούσα με ενιαίο διοικητικά Δήμο, μόνο με πρωτεύουσα την Αρεόπολη, όχι διότι πιστεύω πως θα βελτιώσει το ένδοξο της ιστορίας, απλώς ευελπιστώ σε μικρότερη πιθανότητα και στο "το μη χείρον βέλτιστον" λόγω της κεντροβαρούς, ιστορικής και επιβλητικής της θέσης, λόγω του ότι από εκεί ξεκίνησε η Επανάσταση. Το τελευταίο μόνο του θα αρκούσε.
Αχιλλέας Σ. Ξανθουλέας, Φεβ. 2010